ابزاری جدید در مبارزه با آلزایمر
اپتیک: خراسان رضوی نتایج تحقیق فعلی نشان میدهد که ترکیبات قهوه ممکنست پتانسیل پیش گیری از مبتلاشدن به بیماری آلزایمر را داشته باشد؛ قهوه اسپرسو می تواند حاوی ترکیباتی باشد که پیشرفت بیماری آلزایمر را مختل کند.
به نقل از نیوز، نتایج تحقیق جدید نشان داد که ترکیبات خاص اسپرسو می تواند بطور بالقوه بر شروع بیماری آلزایمر تاثیر بگذارد البته نتایج آزمایشگاهی اولیه تایید نمی کند که نوشیدن اسپرسو از مبتلاشدن انسان به بیماری آلزایمر پیشگیری می کند با این وجود، می تواند گامی برای یافتن یا طراحی سایر ترکیبات زیست فعال در مقابل بیماریهای عصبی، همچون آلزایمر باشند.
مقابله با تجمع پروتئین های تاو
پروتئینی به نام تاو به تثبیت ساختارها، در مغز سالم کمک می نماید اما این پروتئین ها می توانند توده ها یا فیبریل ها (فیبریل ها، مواد بیولوژیکی ساختاری هستند که تقریباً در همه موجودات زنده وجود دارند) را در بیماری آلزایمر و سایر شرایط تخریب کننده عصبی تشکیل دهند. اعتقاد بر این است که این پروسه نقش مهمی در توسعه و پیشرفت این بیماریها دارد.
دکتر ماریاپینا دونوفریو، از دانشگاه ورونا ایتالیا و همکاران وی تصمیم گرفتند بررسی نمایند که آیا ترکیبات خاص موجود در اسپرسو می تواند از تجمع تاو پیشگیری کند یا خیر. برای انجام این کار، گروه، آزمایش هایی را با بهره گیری از شات های اسپرسو تولید شده از دانه های قهوه ذخیره شده انجام دادند.
ترکیبات زیست فعال اسپرسو
پژوهشگران ترکیب شیمیایی اسپرسو را با بهره گیری از طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای مشخص کردند و چندین ترکیب کلیدی کافئین و تریگونلین (هر دو آلکالوئید)، جنیستئین (یک فلاونوئید) و تئوبرومین (ترکیبی که در شکلات نیز یافت می شود) را شناسایی نمودند. این ترکیبات، همراه با عصاره کامل اسپرسو، در کنار شکل کوتاه شده پروتئین تاو تا ۴۰ ساعت انکوبه شدند.
انکوباتور ابزاری آزمایشگاهی است که در لابراتوار های زیستی برای کشت و رشد دادن نمونه های زنده مانند سلول ها یا میکروب ها به کار می رود. این وسیله با کنترل رطوبت، دما، میزان اکسیژن و دی اکسید کربن شرایطی مناسب برای رشد ارگانیسم های زنده فراهم می آورد. انکوباتور یکی از از ابزارهای مهم در آزمایش های میکروبیولوژی، زیست شناسی سلولی و… شمرده می شود.
با افزایش غلظت عصاره اسپرسو، کافئین یا جنیستئین، فیبریل های تاو، کوتاه تر شدند و ورقه های بزرگ تری تشکیل ندادند. چشمگیرترین نتایج با عصاره کامل اسپرسو مشاهده شد.
آزمایش های بیشتر نشان داد که کافئین و عصاره اسپرسو می توانند فیبرهای تاو از پیش تولید شده را متصل کنند. فیبریل های کوتاه شده برای سلول ها، غیرسمی هستند و به عنوان موردی برای تجمع بیشتر عمل نمی کنند.
وی اظهار داشت: اثر بازدارندگی مشابه آنست که در مورد سایر ترکیبات مانند لیمونوئیدها، اولئوکانتال و کورکومین مشاهده شد. نتیجه جالب مطالعه ما این است که ترکیبات منفرد اثر کمتری نسبت به مخلوط قهوه دارند.
مصرف متوسط قهوه اسپرسو – دو یا سه فنجان در روز – می تواند مقداری از مولکول های زیستی را فراهم آورد که با غلظت هایی که در مطالعه ما اثر ضد انباشتگی نشان می دهند، قابل مقایسه است.
مفاهیم و تحقیقات آتی
در صورتیکه این یافته ها بینش های هیجان انگیزی را در مورد پتانسیل محافظت کننده عصبی قهوه اسپرسو ارائه می دهند، پیش از تایید اثرات آن در انسان، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. اسپرسو مانند سایر نوشیدنی های قهوه حاوی بیش از ۱۰۰۰ ترکیب است.
بااینکه فعالیت زیستی کل نوشیدنی و اجزای جداگانه آن بررسی شده است، مکانیسم دقیقی که این ترکیبات بر پروتئین های تاو تاثیر می گذارند و این که چگونه ممکنست به مزایای محافظت عصبی برای انسان تبدیل شوند، هنوز نامشخص است.
کار گروه تحقیقاتی داربست های مولکولی بالقوه را برای طراحی درمان ها مقابل بیماریهای تخریب کننده عصبی، خصوصاً آنهایی که شامل پروتئین های تاو هستند، پیشنهاد می دهد.
دونوفریو اظهار داشت: هدف اولیه مطالعه ما این بود که بفهمیم آیا یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها می تواند تاثیر مفیدی بر یکی از علایم گروهی از بیماریهای عصبی تخریب کننده، یعنی تجمع تاو داشته باشد یا خیر.
برای مطالعات بعدی، ما بر روی سایر ترکیبات مشتق شده از غذا، خصوصاً ترکیبات معمولی در رژیم غذایی مدیترانه ای تمرکز خواهیم کرد برای اینکه مطالعات زیادی روی پروتئین تاو انجام نشده است.
این یافته ها بر پتانسیل بررسی اجزای رژیم غذایی روزمره برای خواص ارتقاء دهنده سلامت آنها تاکید می کند.
نتایج این تحقیق در نشریه Agricultural and Food Chemistry منتشرشده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب