باز هم قصه كنكور
اپتیك: بوشهر- پایگاه خبری - تحلیلی پیغام مطلبی از عبدالرسول عمادی رئیس مركز سنجش وزارت آموزش پرورش با عنوان ؛ بازهم قصه كنكور؛ را منتشر نموده است.
در ادامه این مطلب آمده است: كنكور كی حذف می شود؟این سوالی است كه معمولا از من به علت مسئولیتم می پرسند و من تا می آیم توضیح بدهم حوصله شنونده همراهی نمی كند و گاهی هم از سوالشان پشیمان می شوند كه این چه كاری بود و این چه قدر توضیح می دهد!
یادم هست مجله گل آقا كه در دهه شصت توسط خود مرحوم كیومرث صابری فومنی منتشر می شد و همه بزرگان شعر و ادب طنز ایران با او همكاری می كردند ترجیع بندی را از استاد ابوالقاسم حالت كه آن سال ها برای گل آقا شعر طنز می گفت چاپ كرده بود كه مصرع تكراری بندها این بود كه:
لیك كی ارزاق ارزان می شود؟
مثلا یك بند آن این بود:
گفت دولت با هزاران امتنان
می كند تقدیر از كار زنان
گفتمش دارد زن من امتنان
لیك كی ارزاق ارزان می شود؟
حالا واقعا كنكور كی حذف می شود؟
پاسخ كوتاه این سوال این است كه تا برای ده هزار صندلی رشته های پزشكی، دندان پزشكی و دارو سازی هفتصد هزار نفر رقابت می كنند كنكور هیچ گاه حذف نمی گردد.
یعنی گزینش یك نفر از میان هفتاد نفر جز با استفاده از یك آزمون غربال گر سخت امكان پذیر نیست.
اما پاسخ تفصیلی:
واقعیت این است كه از پنجاه سال پیش اندیشه حذف كنكور در ایران مطرح بوده و سازمان سنجش آموزش كشور هم برای اعتبار بخشی به نمرات مدرسه ای و استفاده از آنها در نظام پذیرش دانشجو تاسیس شد و این نشان داده است كه تصور همه بر این بوده كه روزی بتوانند مانند ثبت نام در مدرسه بدون شرط و شروط در دانشگاه هم ثبت نام كنند و ادامه تحصیل بدهند غافل از این كه دیگر در مدرسه هم نمی توان بی دغدغه ثبت نام كرد و كلی پول و شرط و شروط و مصاحبه و بگیر و ببند در بین است تا بتوانی در مدرسه دلخواهت جایی برای درس خواندن پیدا كنی.
اما حداقل از ده دوازده سال پیش مجلس ایران برای این كه بتواند كاری بكند كارستان رفت زیر یك خم كنكور تا آن را بعد از ورود در دهه نود ضربه فنی كند و خود دست قهرمانی بلند كند و رای خویش را برای دوره بعد تضمین كند اما آنچه صورت گرفت این بود كه غول كنكور قانون حذف كنكور را از پا در آورد و نعره پیروزی كشید.
قانون حذف كنكور حذف شد
در سال 92 مجلس قدری واقعی تر اندیشید و به قطع دست و پا و شاید گوش و بینی این غول رضایت داد و قانونی تصویب كرد به نام قانون سنجش و پذیرش دانشجو.
هدف این قانون حذف كنكور نبود اما محدود كردن كنكور بود حتی المقدور و تاجایی كه امكان داشت
این قانون می گوید
برای رشته های كم متقاضی كه تعداد داوطلبان كمتر از ظرفیت یا برابر با ظرفیت رشته محل های دانشگاهی است كنكور برگزار نشود و پذیرش دانشجو در این رشته محل ها بر اساس سوابق تحصیلی یعنی نمرات امتحان های نهایی باشد.
قانون گفته است كه ظرف مدت پنج سال حداقل 85 درصد رشته محل های دانشگاهی با استفاده از سوابق تحصیلی دانشجو بپذیرند.
علی القاعده باید پیش از برگزاری كنكور این رشته محل ها مشخص بشوند و داوطلبان بروند اسم بنویسند. در خیلی از این رشته محل ها كه متقاضی كمتر یا مساوی با ظرفیت رشته محل هاست كه اصلا سابقه تحصیلی هم نیاز نیست و آن دانشگاهها آدم چوبی را هم برای تحصیل می پذیرند!.
در تعداد اندكی هم كه مثلا تا حد دو برابر ظرفیت داوطلب هست با ملاحظه كارنامه امتحانات نهایی می توان دانشجوی مورد نظر را پذیرش كرد.
سازمان سنجش آموزش كشور با تجاربی كه در خلال این چند سال به دست آورده است باید پیش از برگزاری كنكور این رشته محل ها را به اطلاع برساند تا از حجم سنگین كنكوری ها بكاهد.
با این وصف اگر 85 درصد رشته محل ها از كنكور آزاد بشود و فرض نماییم كه بدون كنكور درصد بالایی از متقاضیان راهشان را می گیرند و از در خانه كنكور می روند می ماند درصد كمی كه آنها در كنكور شركت می كنند برای تصاحب آن 15 درصد.
با فرض این كه توزیع نرمالی از داوطلبان بر روی رشته محل های دانشگاهی وجود داشته باشد هر آدمی با یك حساب سر انگشتی می گوید خوب همان درصد باقیمانده را هم به مرور با سابقه تحصیلی پذیرش كنند و كلك كنكور كلهم اجمعین كنده بشود
اما داستان به این سادگی نیست.
قانون برای پذیرش دانشجو در رشته محل های پر متقاضی سه راه را پیش بینی كرده است و انتخاب هر یك از این سه روش را به متقاضیان واگذاشته است.
یك.
متقاضی می گوید برای من بر اساس سوابق تحصیلی انتخاب رشته كنید من می خواهم پزشكی دانشگاه تهران بخوانم. می گویند نمرات امتحان نهایی تو در دروس مختلف چه نمراتی است؟
می گوید در تمام دروس نمره ام بیست است. می گویند تو نمی توانی در دانشگاه تهران پزشكی بخوانی چون ظرفیت این رشته در این محل پنجاه نفر است و حداقل پانصد متقاضی با معدل بیست داریم. پس علاوه بر سوابق تحصیلی نمره دیگری هم لازم است تا امكان مقایسه را فراهم آورد.
دو.
قانون راه دومی را هم پیش پای متقاضی گذاشته است و آن تلفیق سوابق تحصیلی و نمره آزمون عمومی كنكور است.
در اینجا امكان رقابت بیشتر است اما همچنان در پزشكی تهران كه پنجاه صندلی دارد مثلا دویست متقاضی داریم كه هم نمرات امتحان نهایی و معدل آنها بیست است و هم نمره آزمون عمومی كنكور را كامل دریافت كرده اند و ازاین رو هنوز هم امكان گزینش دانشجو برای پزشكی دانشگاه تهران وجود ندارد.
سه.
روش سومی كه این قانون پیش پای متقاضیان نهاده تلفیق سوابق تحصیلی، نمره آزمون عمومی كنكور و نمره آزمون اختصاصی كنكور است و چون در آزمون اختصاصی امكان دریافت نمره كامل از آزمون برای تعداد اندكی از نخبه ترین نخبگان وجود دارد پس این آزمون امكان گزینش دانشجوی رشته پزشكی را در دانشگاه تهران فراهم می آورد.
پس قانون راه پذیرش دانشجو برای همه رشته ها اعم از كم متقاضی و پر متقاضی را فراهم نموده است
این قانون در سال 95 اصلاح گردید چونكه سوابق تحصیلی را نمرات همه دروس سه سال آخر متوسطه تعریف كرده بود و در اصلاحیه سابقه تحصیلی را به نمرات تعدادی از دروس تقلیل داد. تعدادی از دروس سه سال آخر دوره متوسطه یا تعدادی از دروس پایه های دهم یازدهم و دوازدهم.
ممكن است این تعداد دروس در یكی از پایه ها یعنی پایه دوازدهم تفسیر شود اما این تفسیر بی اشكال نیست چونكه اگر قانون گذار می خواست كه تنها دروس پایه دوازدهم نهایی باشد نمی گفت تعدادی از دروس سه سال آخر دوره متوسطه و پیش دانشگاهی. بنابر این بر اساس این قانون باید تركیبی از دروس سه پایه بعنوان سابقه تحصیلی لحاظ شود. پس اگر شورای عالی آموزش و پرورش بخواهد این قانون را اجرایی كند باید دروسی را در سه پایه نهایی نماید.
این دروس اگر بخواهد تاثیری در پذیرش دانشجو داشته باشد باید در رابطه با رشته تحصیلی مشمول زیر گروه مربوطه در كنكور باشد و مثلا در رشته ریاضی درسی مانند جغرافیا نه در سوالات آزمون عمومی كنكور و نه در آزمون اختصاصی كنكور این رشته نقشی ندارد بنابر این لحاظ كردن آن بعنوان سابقه تحصیلی بی مورد و لغو و بیهوده است. اگر دروس سه پایه دروسی باشد كه محتوای بعضی از آنها پیش نیاز برخی دیگر باشد هم لحاظ درس پیش نیاز بعنوان سابقه تحصیلی كاری بیهوده است پس ملاحظه می گردد كه تعیین دروس مشمول سابقه تحصیلی كار آسانی نیست.
ممكن است كسی بگوید وقتی 85 درصد ظرفیت دانشگاهها از كنكور آزاد است آن پانزده درصد را به خود دانشگاه بسپارند و دانشگاهها خود با مصاحبه یا هر روش دیگری پذیرش كنند.
اگر بدانیم كه در سال قبل بیش از سه میلیون ظرفیت دانشگاهی و كمتر از یك میلیون متقاضی ورود به دانشگاه داشته ایم و در عین حال بیش از ششصد هزار نفر برای ده هزار صندلی رقابت كرده اند متوجه خواهیم شد كه باعدم تقارن وحشتناكی از نظر نسبت عرضه به تقاضا در جریان پذیرش دانشجو در دانشگاهها روبرو می باشیم.
سوالی كه در اینجا مطرح است این است كه چه اشكالی دارد كه در رشته های كم متقاضی سوابق تحصیلی و در پر متقاضی ها كنكور مبنای پذیرش باشد و چرا می خواهیم نمره امتحان نهایی را با كنكور قاطی كنیم؟
برخی هم به اشتباه تصور می كنند كه قانون سنجش و پذیرش دانشجو گفته است ظرف پنج سال باید تاثیر سوابق تحصیلی به 85 درصد برسد و كنكور پانزده درصد تاثیر داشته باشد. در حالیكه قانون این را نمی گوید قانون می گوید ظرف پنج سال از سال 92، 85 درصد رشته محل های دانشگاهی با استفاده از فقط سابقه تحصیلی پذیرش كند و این اكنون حدودا محقق شده است و در آن پانزده درصد هم سهم سابقه تحصیلی در كنار سهم كنكور با افزایش تعداد دروس مشمول امتحان نهایی افزایش پیدا كند. این بدفهمی از قانون هم بلای جان تحلیل خیلی ها شده است و تصور می كنند كه پس از 5 سال حداقل 85 درصد تاثیر مربوط به سوابق تحصیلی است و انتظار دارند بر اساس تحلیل آنها مثلا دو سال پس از آن هم كنكور به كلی حذف بشود.
از نظر من در پذیرش دانشجو در آن 15 درصد رشته محل ها كه متقاضی زیاد است و رقابت شدید و نمرات امتحان نهایی داوطلبان به هم نزدیك و برای خیلی از متقاضیان نمره كامل است اصلا نیازی به تلفیق سوابق با نمره كنكور نیست این ها را باید كلا به كنكور واگذار كرد.
چون قانون این اجازه را نمی دهد و گفته حتما باید سوابق تحصیلی هم لحاظ بشود در سال های اخیر شورای سنجش و پذیرش دانشجو از خویشتن خویش اجتهادی كرده و اصطلاح تاثیر مثبت سوابق تحصیلی را وارد نظام پذیرش دانشجو در رشته محل های پر متقاضی كرده است. كاری كه برخلاف قانون سنجش و پذیرش است این قانون در اصلاحیه خود آن هم تنها برای سال 85 اجازه اعمال سوابق تحصیلی با تاثیر مثبت را داده است و در سایر موارد باید تاثیر قطعی باشد چونكه تاثیر مثبت در واقع بی تاثیری است.
اگر برای رشته های پر متقاضی سوابق تحصیلی نقش تفكیك كننده ندارند چرا باید آنها را لحاظ كرد؟
وقتی حتی ده برابر ظرفیت رشته پزشكی دانشگاه تهران داوطلب دارای نمرات بیست و معدل بیست وجود دارد اصلا چرا باید برای پذیرش دانشجو در رشته پزشكی دانشگاه تهران سوابق تحصیلی مورد استفاده واقع شود؟
وقتی سوابق تحصیلی برای یك رشته محل دانشگاهی نقش تفكیك كننده نداشته باشد عملا سی درصد از قدرت رقابت داوطلبانی كه سوابق یكسان دارند در كل رقابت ورود به دانشگاه می كاهد و این به ضرر داوطلبان نخبه ای است كه برای بهترین رشته محل های دانشگاهی رقابت می كنند.
به نظر من باید مجلس شورای اسلامی در قانون سنجش و پذیرش دانشجو تجدید نظر كند و در پذیرش دانشجو در رشته محل های پر متقاضی ملاك رقابت تنها همان نمرات آزمون های عمومی و اختصاصی كنكور باشد و در رشته های با متقاضی كمتر هم تنها سوابق تحصیلی ملاك باشد و پذیرش در این رشته محل ها پیش از برگزاری كنكور به انجام برسد تا از حجم شركت در آزمون سراسری هم كاسته شود و مادام كه این قانون به همین شكل فعلی باشد اعمال سوابق تحصیلی به صورت تاثیر مثبت با اینكه مطلوب است اما بر مغایر قانون خواهد بود.
6045
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب